Pange lingua Gallicorum
Luctus et moestitiam,
Hominumque nefandorum
Rabiem nefariam,
Ad vorandam substantiam1 .

Non ex mente Philipina
Hoec venit taxatio
Infernalis inimici
Est vera inventio
Occasus Regni Gallici
Et extrema unctio.

A diris satellibus
Ista fit exactio
Viduis aufertur cibus
Ex ore cum gladio
Orphanis et pauperibus
Negatur compassio.

Clamores et ululatus
Audiuntur populi,
Et qui non fuisset natus
Melius esset illi,
Nam in hoc praesignatus
Finis hujus saeculi.

Ad hoc opus inhumanum
Deputat Noaillius,
Rouillierum improbum,
Cujus nullus est deus
Et qui nomen christianum
Horret plus quam judaeus.

Illi summo cum ardore
Invadunt Lutaetiam,
Et totam replent horrore
Per suam nequitiam,
Conclamantes nulli fore
Nec tempus nec gratiam.

Cum scortis inebriati
Concursant et bacchantur,
Canes vomunt saturati,
Velut boves cadentes ;
Cum sit vertigo capiti
Regni corpus et in praeceps.

Parlamenti praesidentes
Stupent in silentio
Remque publicam vegentes
Tremunt sub imperio
Totum regnum deserentes
In tristi exilio.

Ad regentis bonitatem
Invanum recurritur,
Ille timet potestatem,
A qua gens opprimitur
Et laudans iniquitatem
Concedit ut petitur.

In ceruendo istud malun
Erubescunt sidera,
Pallet terra, fremit coelum,
Ingemiscunt omnia,
Praedatorum cor est solum
Firmum in duritia.

Tantum ergo incrementum
Miseriae saeculi,
Et hoc duplex instrumentum
Artium diaboli
Sicut mali complementum
Horreamus singuli.

Noaillis Rouillieroque
Detur maledictio,
Coeli, terrae, Dei quoque
Fiant execratio
A gentibus sub utroque
Compar sit damnatio.
Amen.

• 1mars 1717. C'est attribué à Arouet de Voltaire, mais l'abbé Bajar, instituteur de M. le Dauphin, m'a avoué en être l'auteur (M.).